Endokrynolog - moja wizyta (part 1)

W końcu udało mi się zaliczyć wizytę u endokrynologa. Już naprawdę bałam się, że będę musiała czekać z tym do kwietnia, ale w swoich szpargałach odnalazłam namiary na endokrynolog, które dostałam od mojej dermatolog jeszcze kilka lat temu. Skonsultowałam się z wujkiem Google i oboje uznaliśmy, że można iść;)

Wizyta dość ciekawa, bo czeka się na nią w kolejce, kto pierwszy ten lepszy. Czekałam 4h....Poważnie. Wrosłam w sofę na której siedziałam. Dobrze, że zabrałam ze sobą książkę, bo nie wiem jak bym to zniosła.

Ale do rzeczy:

wiem, że nie ma to większego znaczenia, ale kobieta sympatyczna, ale nie mizdrząca.  Dla mnie taki powinien być lekarz. Nie lubię wchodzić w przyjaźnie z lekarzem, bo później ciężko mi go ocenić. Już miałam tak z dentystą. Leczyłam się u niego, bo był strasznie miły, a później okazało się, że "nie zauważył" kilku ubytków ;)

Wywiad Pani ze mną przeprowadziła, właściwie dotyczący wszystkiego, łącznie z trybem życia, dietą, obciążeniami genetycznym, przebytymi chorobami itd. W czasie tego wywiadu wyszło z czego ja chcę żeby mnie "wyleczyła", natomiast nie skupiła się tylko na włosach, ale ogólnie na wszystkim. Przejrzała dokładnie wyniki badań i....potwierdziła mi niestety diagnozę ginekologa, PCOS. Jedyne co ją zdziwiło, to to, że ginekolog nie zauważył torbieli na USG.

Ale to nie koniec bajki. Nie, nie. Teraz muszę zrobić kolejny zestaw badań, żeby ustalić czy coś jeszcze nie nawala (f...k!). Już i tak mnie załamała, bo powiedziała mi, że trzeba wykluczyć insulinooporność, którą sugeruje mój ogromny apetyt na słodkie.  I właściwie insulinooporność byłaby wskazana, bo łatwiej ją leczyć i większość kobiet dobrze reaguje na leki. Podsumowując:  łatwiej żeby kobieta z problemami z zajściem w ciąże, w nią zaszła, niż ja żebym odzyskała włosy. 

Mam dobadać tarczycę, powtórzyć androstendion który mi wyszedł poza normą, 17OHP, prolaktynę, krzywą cukrową i insulinę. Miałam jeszcze powtórzyć DHEAS, ale się z tego wykręciłam, bo miałam robiony 2 miesiące temu, wynik w środku norm, nie podejrzewam, aż tak dużej rozbieżności. Niestety latając po lekarzach się spłukałam i teraz szukam na każdym kroku oszczędności.

Z ciekawych rzeczy których się dowiedziałam:

• mam stosunkowo wysokie SHBG, co mnie ratuje, bo jeśli i to by nawalało, to byłoby kiepsko
• kilka lat temu, przez pół roku brałam antyki i przypadkowo dobrze dobrane, najprawdopodobniej zahamowały na jakiś czas rozwój choroby, bo tak, też byłoby kiepsko
• na mojego teścia też pokręciła trochę nosem (jest w połowie normy), ale uznała, że może być
• muszę kontrolować TSH jeśli ktoś u mnie w rodzinie ma, ponieważ może to być dziedziczne (jak to z każdą chorobą)

Ciekawostka:  Pani doktor chciała koniecznie, żebym badanie zrobiła albo w szpitalu XY, albo w centrach pobrań YX, co mi się nie do końca spodobało, ale argumentowała to maszynami na jakich  tam pracują i że to ma znaczenie. Zapytałam o to bliską mi osobę która ma dużo większą wiedzę na ten temat niż ja, i potwierdziła. Mało tego, opowiedziała mi o przypadku, kiedy krew od jednej osoby została rozlana do dwóch probówek i zbadana pod kątem tych samych badań...i wyniki wyszły diametralnie inne!!! Czyli to, gdzie nam upuszczają krwi też ma znaczenie!

Z wynikami mam wrócić na dalsza rozmowę i wybór leczenia. Chyba nadrobię zaległości w czytaniu książek ;)