Bez stresu maleńka

Trochę prywaty.

Staram się o swoim prywatnym życiu nie mówić na blogu, bo w sumie...mało ono ciekawe ;) Ale akurat to co dzieje się teraz w moim życiu ma wpływ na włosy.

Od jakiegoś czasu mam problemy "mieszkaniowe". Nie wdając się w szczegóły, powiem tylko tyle, że problem mocno mnie "ścisnął". Jestem raczej osobą odporną na stres, ale jak jest czegoś za dużo, albo muszę podjąć ważne decyzje, to wtedy zaczynam się rozkładać. I tak jest właśnie teraz. Większy stres objawia się u mnie tym, że nie mogę jeść. Będąc nastolatką potrafiłam w sytuacjach stresowych prawie nic nie jeść przez 2 tygodnie. Tak zresztą zaczęły się moje problemy z włosami. Po pierwszej takiej "sesji" bez jedzenia, włosy emigrowały z mojej głowie w takich ilościach, że byłam przerażona. Oczywiście nie od razu, tylko po kilku miesiącach. Wtedy nie wiązałam ze sobą tych faktów. Byłam młoda, nikt mi nie powiedział, a internet? Jaki internet. To było prze 2000 rokiem, nawet komputera nie miałam.

Od momentu kiedy wiem, że nie jedzenie = wypadanie włosów, staram się w siebie "wpychać " jedzenie za wszelką cenę. I tu się pojawia problem. Mój organizm zaczyna strajkować. W przeciągu ostatniego tygodnia zrzuciłam 1,5 kg,  zapomniałam jak wyglądają owoce i warzywa, za to doskonale wiem jak smakuje papieros. Tak, Mastiff kiedyś paliła, teraz robię to już tylko na imprezach, albo... No właśnie, albo jak mnie stres ściśnie. Moje menu wygląda od ponad tygodnia: kawa kilka razy dziennie, pół paczki fajek, jakiś jogurt na śniadanie w południe i jak za bardzo burczą kiszki to im coś wrzucę żeby przestały marudzić. Byle co. W kuchni nie byłam od kilku dni, no dobra, zagotować wodę na wieczorną kawę. Nie wiem co się dzieje w lodówce, możliwe że mam jakiegoś lokatora/lokatorów na dziko;)

Jedyny w tym wszystkim plus, że prawie przestałam jeść słodycze:D No i zrzuciłam te 1,5 kg, ale i tak wiem, że się efektem jojo odbije, więc co mi z tego. U mnie 1,5kg to sporo, bo nie ważę za dużo.

Moja recepta na stres? Sytuacja jest do rozwiązania i mam tego pełną świadomość. To nie jest żaden dramat w życiu. Ludzie! I ja to wiem! Nie muszę się do tego przekonywać. Mam mocną psyche i ze wszystkim dam sobie radę. Zobaczymy czy towarzystwo na głowie też jest takiego samego zdania;) 

Nie powiem, żebym nie odczuwała tego ostatniego tygodnia (właściwie to już ciągnie się 3 tygodnie, tylko ostatnio jakoś podcięło mi nogi), i przy większym "obrocie" czuję, że nie trzymam się mocno podłoża. Coraz bardziej jestem zmęczona, coraz więcej śpię a jestem niewyspana. Pani trycholog powiedziała mi, że muszę mieć stabilizację w życiu, ha ha.

Najbardziej mi przez to wszystko ostatnio brakuje bycia tutaj i na Wizażu. Nie mam nawet kiedy usiąść i się wczytać w to co piszecie, czy tutaj czy u siebie na blogach. Dziewczyny na Wizażu robią prawdziwą rewolucję, a ja nie mam kiedy usiąść i tego przeanalizować. Swoją droga polecam wątek "Dobrej rady".

Pogderała, pogderała, teraz idzie spać, a rano odebrać wyniki badań z zeszłego tygodnia i po południu wizyta u endo.